اول نامـــــــه به نام پاک یــــــــزدان عزیز
کز وجودش گشته چون گلشن خزان تنگ ریز
قریه ی مشهور زیبایی ست در دامـــــانِ کوه
جنت فـــــردوس را مـــاند مکانِ تنگ ریز
بر زبانِ خاص و عام فارس بسیار آشناست
شهـــــرتِ دیرینه ی نام آورانِ تنگ ریز
قله ی کوهِ سپیدار از دماوند افضل است
چون نشان دارد زِ عهدِ باستان تنگ ریز
گلشن سرسبز و باغستان برف اندازِ کوه
جای بلبل، کبک دارد بوستانِ تنگ ریز
سرکشیده بر فلک مانندِ طوبی در بهشت
سروهای سبز قمری آشیانِ تنگ ریز
از مصلی و عبیر آمیز و رکن آباد، به
چشمه هایِ آب شیرین و روان تنگ ریز
زحمت بی جا مکش، درس دبستانی مخوان
کسب بنما معرفت از عارفانِ تنگ ریز
این شنیدستی نکو رویند حورانِ بهشت؟
چون کنیزانند نزدِ گلرخانِ تنگ ریز
شعر زیبـای تو باعث می شود، سالارِ پیر
تا بماند جاودان، نام و نشان تنگ ریز!